ගල් ගැහුණු සිරුරකට
පණ ගැහෙන හදවතක් තිබුණා
රකුසු නෙත් කෙවෙණි යට
කඳුළු බින්දුවක තෙත දැණුනා
සංසාර සෙවණැල්ල
ගිනි පිරික්සුමක වැද දැවුණා
පෑ සුරත දිග මදි ය
නුඹව සදහටම මග හැරුණා
ප්රස්තුතය: මනි රත්නම් ගේ 'රාවණ්'
19/06/2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment